Humanista programuje? "JavaScript dla dzieci - programowanie na wesoło"

Jestem w miejscu mojego życia, gdzie muszę podjąć ważny wybór - drogę zawodową. Trudno przewidzieć co będzie pożądane na rynku za kilka lat - kiedy skończę studia - jak bardzo zmieni się świat, co przejdzie do lamusa. Ja ostatnio zaczęłam coraz bardziej interesować się architekturą i coraz poważniej biorę studia architektoniczne pod uwagę. Ale gdzieś w głowie, z tyłu brzęczy, że technologia to przyszłość. Naukowcy trąbią, że niedługo wszyscy będziemy  programować, że nasze domy i samochody będą inteligentne (a może już są). Więc pomyślałam, że nie będę sobie zamykać drogi do informatyki, tylko spróbuję trochę programowania.

W szkole miałam kilka podstaw do języka C++, ale nie było to miłe spotkanie. Trochę bałam się książek, a właściwie opasłych tomisk, z bardzo rzeczowym językiem - do nauki programowania. Więc kiedy zobaczyłam poradnik wydawnictwa PWN "JavaScript dla dzieci - programowanie na wesoło" Nicka Morgana, to od razu pomyślałam, że to książka dla mnie.

To, że jest to pisane z myślą o dzieciach, jest największym plusem tej pozycji. Brak trudnych, naukowych sformułowań, nie potrzebne są jakiekolwiek podstawy informatyki do zaczęcia lektury (oprócz używania wyszukiwarki :)), sprawia, że każdy może "JavaScript..." przeczytać z pełnym zrozumieniem. Oczywiście nie jest to książka dla bardzo małych dzieci, powiedziałabym, że jest to pozycja dla młodzieży.
   
Pełno to prostych przykładów, które tłumaczą zawiłe algorytmy w przystępny sposób. Kolorowe ilustracje, używanie kolorowych czcionek, sprawia, że nawet Java staje się czymś łatwym.
Pod koniec czytania poradnika będziemy już w stanie pisać proste gry komputerowe!

Polecam "JavaScript dla dzieci - programowanie na wesoło" wszystkim, którzy lubią logiczne myślenie i łamigłówki - czyli nie tylko fanom komputerów. Wszystkim z dziećmi, ciekawymi świata i tym co jeszcze nigdy nie spróbowali programowania.

Dobrej lektury, życzy Paulina!

"Baśnie osobliwe" Ransom Riggs

Na pewno kojażycie "Osobliwy dom Pani Peregrine" LINK oraz "Miasto cieni" LINK. Na podstawie pierwszej części powstał film, a książka ma zapewne ważne miejsce na półce każdego fana fantasy i powieści przygodowych. Autor powraca z "Baśnimi osobliwymi", przypominając trochę J.K.Rowling, która prócz głównej serii Harrego Pottera, również wypuszczała książki, które dopełniały serie, jak i świat fantasy.

Kiedy wydaję się, że wszystkie światy fantasy zostały wymyślone, że czarownice już były, że hobbity już były, że wilkołaki już były, Riggs okazuję się być człowiekiem z tak bujną wyobraźnią, że jeden świat to dla niego zdecydowanie za mało. W swoich opowiadaniach nawiązuje do baśni braci Grimm, do klasyki, wprowadzając nowe wątki, odkurzając stare opowieści. Pierwsze opowiadanie o opobliwym tytule (jakże by inaczej): "Znakomici ludożercy" opowiada przerażająco historię o kanibalach, których tragizmem jest właśnie ich kanibalizm. Bo nie są oni źli z natury, ale jeść ludzi muszą. Ransom wydaje się być ciutkę szurniętym pisarzem, szalonym naukowcem pióra. Odnaduję w tak dziwnej i strasznej historii, powód do smutku, współczucia niepotencjalnym ofiarom (mieszkańcom miasteczka), ale teoretycznym zabójom: kanibalom.

Wszystkie powieści Ransoma Riggsa są kunsztownie wydane i z tą nie mogło być inaczej. Gruba okładka, złote zdobienia, no i ilustracje (Andrew Davison). Spójrzcie również na pierwszą stronę książki, która choć zwykle przedstawia sprawy formalne i nieistone dla czytelnika, w tym wydaniu może okazać się nadwyraz interesująca.
Dobrej lektury, życzy Paulina.