Alchemik- O tym jak odkrywać głębie w płytkim jeziorze.

Wyobraźcie sobie, że jesteście zawodowymi nurkami. Posiadacie świetny sprzęt i doświadczenie, które sprawia, że jesteście naprawdę dobrzy w tym co robicie. I dochodzi do was pogłoska o pewnym jeziorze. Wiele osób twierdzi, że to piękne jezioro, którego głębiny skrywają wiele tajemnic. Natomiast inni uważają, że to z pozoru interesujące zjawisko i nie warto nim sobie zaprzątać głowy. Wy mając mieszane uczucia na temat tego zbiornika wodnego chcecie sprawdzić sami co naprawdę ono kryje. I dobrze przygotowani, z wieloletnim stażem wkraczacie do tego jeziora. Po skończonej wyprawie, siadacie na brzegu z laptopem i próbujecie napisać recenzje waszej ekspedycji. Wiele osób czeka na waszą opinię, a wy wciąż stoicie przed tym trudnym zadaniem.

I ja w podobnym miejscu stanęłam, ale nie jako nurek, lecz jako czytelnik. Czytelnik, przed którym stanął obowiązek przeczytania i skomentowania "Alchemika" Paulo Coelho.  Paulo Coelho znany jako encyklopedia złotych myśli, które przelewa na papier i publikuje, ale czy naprawdę o to chodzi by pisać "czarno na białym", gdzie wszystko jest jasne i cukierkowe? Czy naprawdę o to chodzi by jak rodzice Gusa z "Gwiazd naszych wina" wieszać i haftować wszędzie sentencje życiowe? Ja uważam, że NIE. Trzeba tak wszystko eksponować? Prawdziwe piękno trzeba samemu odkryć, a nie mieć podane na talerzu.

Już sam początek mnie zniechęcił, ale życie nauczyło mnie, że czasami warto przeczytać trochę więcej niż by się miało ochotę. Jednak tu moja metoda zawiodła i książka ciągle niczym łódka dryfowała na tym samym, niskim poziomie. Nie było wzlotów i upadków, tylko ciągle płaskie zdania nieprowadzące do niczego.
Może jeśli bym tą powieść czytała bardzo, bardzo uważnie, i każde słowo traktowała niczym ambrozję, to może by coś z tego wyszło. Ale ja pozwalam się literaturze prowadzić. Dobra książka może zaprowadzić w miejsca o którym się nawet filozofom nie śniło. Nie będę roztrząsała tego utworu i po prostu oddam go grzecznie do biblioteki, gdzie jego miejsce.
Kiedyś przeczytałam, że więcej inspiracji i głębokich myśli można znaleźć w jajecznicy, niż właśnie w tej książce. I niech te słowa będą zwieńczeniem mojej recenzji.

Paulina